Thailand - Bangkok

Thailand
Bangkok
29/12/2004-04/01/2005
Bangkok
29/12/2004
dag 50

Omdat dat ik geen keuze had vloog ik in business naar Bangkok, een beetje belachelijk voor zo een korte vlucht maar kom.
Mijn vlucht Phuket/bangkok heeft 2 uur vertraging maar aangezien de omstandigheden vind ik dat nog goed meevallen en ik mag natuurlijk gebruik maken van de businesslounge die weliswaar overvol zit.
Omstreeks 17uur30 wandel ik de luchthaven uit en baan me een weg langs journalisten en nieuwsgierigen, de sfeer is erg gelaten.

De receptie van het Narai hotel is uitermate vriendelijk en geeft me speciaal een gerenoveerde kamer die mooi trendy is, een tsunami’s voordeel zeker? Enfin, de kamer bied me rust en dat is net wat ik nodig heb want ik voel me compleet leeg en ben totaal uitgeput. Ik ga heel vroeg slapen want ik wil me uitgerust voelen als morgenavond Frank arriveert.
Bangkok
30/12/2004
dag 51

Het moet jaren geleden zijn dat ik nog eens 12uur aan een stuk geslapen heb. Toch voel ik me alsof ik een hevige kater heb alhoewel ik daags voordien niets heb gedronken. Ik voel me moedeloos maar probeer positief te denken en wetend dat vanavond Frank arriveert geeft me toch een bevredigend en veilig gevoel.
Ik kom de dag door met cinema’s en een echte Thaise massage van 2uur30.

Tegen 23uur komt Frank eindelijk de lobby binnengewandeld. We omhelzen elkaar stevig en vecht tegen mijn emoties. We gaan nog een hapje eten en kan eindelijk een keer alles kwijt aan iemand waar ik echt omgeef. Achteraf voel ik me een stuk beter.

Op de kamer geeft Frank me een pakje in naam van al mijn vrienden en familie. Tot mijn grote verbazing zat er een nieuwe I pod in! Frank was op de hoogte dat ik tijdens de tsunami mijn I pid, fototoestel, reisgidsen en ongeveer 20.000bath ben kwijtgeraakt, het zat ik mijn rugzakje die ik in het reisbureautje waar ik ben gaan vluchten had achtergelaten. En er blijkt nog een aanzienlijk bedrag over te zijn voor de aanschaf van een fotostel. Nu een fotostel vind ik eerlijk gezegd toch wel onmisbaar en was van plan mij sowieso in Bangkok me er een nieuwe aan te schaffen. Eerlijk gezegd voel ik me met al die aandacht en fantastische cadeaus niet zo goed. Wetend dat duizenden mensen alles zijn kwijtgeraakt en nu in echte armoede moeten leven en dat ik, ocharme wat luxespulletjes ben kwijtgeraakt en dat ik 4dagen later bijna alles terug heb stemt me toch tot nadenken. Maar met de weet dat jullie dat allemaal uit liefde en vriendschap hebben gedaan aanvaard ik de geschenken en ben jullie allemaal erg dankbaar voor.
Bangkok
31/12/2004
dag 52


Het is oudejaar en we weten nog niet wat we vanavond gaan doen. Alhoewel ik met gans de toestand veel extra budget heb uitgegeven beslissen we om het toch luxueus te vieren. We gaan naar het fameuze ‘Oriental hotel’ de menu bekijken maar alles blijkt volzet te zijn. Later gaan we naar het Sofitel waar ik met Frank in november heb gelogeerd en daar blijkt nog plaats te zijn, schandalig duur maar daar denken we vandaag even niet aan.

In de namiddag ga ik met Frank een nieuw fotostel kopen. Frank die zich ondertussen kunstfotograaf mag noemen is daar natuurlijk de ideale persoon voor. Na wat zoekwerk schaf ik me een Casio Exilim aan, een compact en degelijk toestel.
Ik moet nog een klein beetje opleggen van de overgeschoten centen, dus vrienden nogmaals duizendmaal dank.

We maken ons op voor oudejaarsavond en omstreeks 19uur arriveren we in het Sofitel.
Het feest gaat door op de 39e verdieping van het hotel in het restaurant en wijnbar V9, een beroemde hotspot in Bangkok. Terwijl we een fantastisch uitzicht over de stad hebben genieten we van de heerlijkste fusion gerechten. We verorberen langzaam maar zeker een fles Champagne, een fles Chablis en een Hout Medoc en stilletjes aan worden we tipsy. Een ideale gelegenheid om het fototoestel uit te testen, ze moeten gedacht hebben dat er Japans bloed door onze aderen stroomt met al dat geflash. Als om middernacht het feest gedruis start zitten wij ladderzat de wallebalen over God mag het weten. We betalen de gepeperde rekening en strompelen naar ons hotel.
Bangkok
01/01/2005
dag 53

Ik word wakker met een kater van hier tot in Tokio en Frank (die maar niet genoeg kon krijgen en nog is gaan stappen) denkelijk nog een stuk verder. Enfin, een ontbijt met sloten koffie kan wonderen doen. Verder dan het zwembad zijn we vandaag niet geraakt.
Bangkok
02/01/2005
dag 54

In de voormiddag gaan we naar een gigantisch groot shopping center dat gespecialiseerd is in informatica. Al van bij mijn aankomst in november heb ik getwijfeld om me geen draagbare DVD speler aan te schaffen. Maar dat vond ik zo typisch mezelf: de filmfreak dat niet zonder kan. Allez, een rugzaktoerist met een dvd speler! Hilarisch al zeg ik het zelf. Maar de gebeurtenis van de afgelopen week heeft me toch doen beslissen het te doen. Ik ben nog van plan om maanden rond te trekken en een film is voor mij soms de ideale afleiding. Voor nog geen 6000bath schaf ik me een klein compacte DVD speler aan. Thailand staat bekent om zijn piraten CD en DVD’s en zowat overal kan je ze vinden. De prijzen variëren van 20 tot 100bath. Voor 100bath heb ik dan wel de allernieuwste films die in België nog in de bioscoop moeten komen. Ik schaf me meteen een aantal topfilm aan die me de komende maanden van eenzame avonden moeten behoeden.

Na de middag neem ik van Frank afscheid die terug naar Manilla vliegt.
Een beetje bedeesd blijf ik achter en besef dat ik er nu alleen voorsta. Ik hoop dat ik de kracht heb om mijn reis verder te zetten. Regelmatig heb ik last van paniekaanvallen en angst bekruipt me om de haverklap. Wat me is overkomen kan ik nog niet vatten laat staan plaatsen maar ik gun mezelf de tijd om weer tot mijn positieve te komen.
Bangkok
03/01/2005
dag 55

Bij de tsunami ben ik ook mijn reisgidsen van Thailand en Vietnam kwijtgeraakt: de in het Nederlands vertaalde ‘Le guide du routard’ of ‘Trotter’ . Ze boden mij in Thailand een schat aan informatie. Ik zou me natuurlijk de ‘Lonely Planet’ kunnen aanschaffen die hier zowat op elke straathoek te koop is in copy of origineel exemplaar maar vind Trotter toch een stuk beter.
Gelukkig zijn er nog de vrienden. Ann en Leo hebben naar de ambassade van België hier in Bangkok een exemplaar van Trotter van zowel Thailand & Vietnam opgestuurd met DHL. Volgens DHL worden die vandaag aan de ambassade geleverd. Aangekomen bij de ambassade lees ik het bericht dat ze morgen pas terug open zijn. Ik vertrek pas overmorgen naar Vietnam dus als alles zonder problemen verloopt kom ik nog tijdig in het bezit van de reisgidsen.
Bangkok
04/01/2005
dag 56

Eerste werk vandaag is een bezoek aan de ambassade. De enorme building is weliswaar open maar beneden aan de balie verteld men mij dat de ambassade van België pas morgen terug operationeel is. Het zweet breekt me uit want de gidsen zijn van groot belang voor mij. Het gigantische gebouw ziet er inderdaad verlaten uit maar vraag aan de conciërge of ik boven even mag gaan kijken. Tot mijn verbazing krijg ik daar toestemming voor.
Als de liftdeur opengaat word ik begroet door een westerse man in onberispelijk pak en vraagt me in het perfect Engels op welke verdieping ik moet zijn. Ik in mijn minder perfect Engels zeg: the 17th floor please. De man vraagt of ik een Belg ben en dat bevestig ik uiteraard waarna hij zich voorstelt als de Ambassadeur! Nog voor we de lift uitzijn is de ambassadeur al op de hoogte van mijn avontuur in Phuket en nodigt mij uit om koffie te drinken op zijn kantoor samen met zijn vrouw. Mister Ambassador himself is erg onder de indruk van mijn verhaal. als de secretaresse binnenwandelt met een lijst van vermiste Belgen word ik met verstomming geslagen als ik mijn eigen naam op de lijst zie staan! Na een tijd zeg ik de rede voor mijn dringend bezoek aan de ambassade maar al snel is duidelijk dat er geen pakje van DHL is aangekomen. Ik overtuig de ambassadeur van het belang van de gidsen voor mij en hij belooft me te contacteren zodra het pakje de ambassade bereikt. Na een stevige handdruk neem ik afscheid van de ambassadeur en zijn vrouw.

Op de kamer bekijk ik mijn onkosten sinds mijn aankomst in november tot nu. Natuurlijk ben ik serieus over mijn budget gegaan en besef als ik nog een tijd wil trekken de ceintuur stevig zal moeten aantrekken.
Bangkok
05/01/2005
dag 57 – voormiddag


Ik ben vroeg wakker en lichtjes nerveus. Nog steeds geen bericht van de ambassade en vlieg vandaag om 12uur naar Vietnam. Om 9uur krijg ik dan toch nog het verlossend telefoontje van de ambassade dat mijn pakje is aangekomen. Vliegensvlug check ik uit, laat mijn bagage achter in de lobby en neem een motortaxi die ik onverantwoord door de ochtendspits laat vlammen. Aan de ambassade laat ik de man van de motortaxi even wachten, pik mijn pakje op en dan terug in een vlucht naar het hotel om vandaar met mijn bagage een taxi te nemen naar de luchthaven. Ik ben net op tijd voor de vlucht.
Impressie Thailand
09/11/04 – 04/01/05

Ik herinner me dat ik vroeger niet veel van Thailand moest hebben alhoewel ik er nog nooit was geweest. Het waren vooroordelen want ik koppelde Thailand aan sekstoerisme wat in Bangkok (en Pattaya) ook wel aanwezig is maar in welke grootstad is dat niet?

Wat meteen opvalt is hoe vriendelijk de mensen zijn. Overal wordt je vriendelijk ontvangen en begroet: Sawadee! Of je nu in het hoge Noorden bent of diep in het Zuiden, overal zie je die warme vriendelijk gereserveerde glimlach. En het werkt echt aanstekelijk.

Op gastronomisch vlak is Thailand echt een kanjer. Pittige gerechten met kraakverse producten en exotische kruiden die variëren van streek tot streek maar overal ontzettend lekker zijn. Ook de keuze lijkt onuitputtelijk wat vaak doet leiden tot experimenteren maar nooit ontgoocheld.
Zalig is te experimenteren met hapjes aan de kraampjes op de straat, het is niet allen spotgoedkoop ze zijn bijna altijd verrukkelijk.
Het Thaise Singha bier is kwalitatief erg lekker en de Malaga Blanc wijn uit de Monsoon Valley is meer dan goed.

Op cultureel en geschiedkundig vlak heet Thailand met zijn duizenden tempels en pagodes zoveel te bieden dat je nooit uitgekeken raakt.

De unieke fauna en flora zorgen dat je van de ene verbazing in de andere valt. Van de hoge bergen in het noorden naar de jungle en de mooie onderwaterwereld in het zuiden. Altijd anders maar steeds indrukwekkend.

Reizen door Thailand is erg eenvoudig. Een goed openbaarvervoer zorgt dat je snel en veilig van de ene naar de andere bestemming geraakt. Vliegen is makkelijk en goedkoop en zijn bijna altijd zonder vertraging. Het huren van motors, motorfietsen en fietsen is eenvoudig en heb je lekke band dan is er op elke straathoek wel iemand die voor een paar Baths de band plakt. De infrastructuur en de kwaliteit van de wegen zijn doorgaans van goede kwaliteit.

Er is een gigantische keuze aan hotels en guesthouses en dat voor elke beurs. Een overnachting in een charmant guesthouse kan al vanaf 2euro maar een nachtje Amanpuri start rond de 500euro, aan u de keuze…
Dankmail aan vrienden en familie

Lieve vrienden,

Gisterenavond is Frank aangekomen en dat heeft me echt goed gedaan, hij heeft me rustig laten praten en geluisterd en zoals we Frank kennen de juiste gevatte antwoorden gegeven.

Groot was mijn verbazing dat hij met een geschenk afkwam in naam van mijn vrienden!

Een nog grotere verbazing was er toen ik het pak openmaakte en er een nieuwe Ipod te voorschijn kwam!

Lieve vrienden ik dank jullie veel en voel wel wat schaamte alhoewel ik weet dat jullie dit met heel jullie hart hebben gegeven.

Het klink misschien wat melig maar met de komst van Frank en de steun van mijn familie en vrienden voel ik me elke dag beter worden.

Vrienden maak er een schitterend 2005 van met heel veel liefde en vriendschap.

van een heel dankbare vriend
Guy