Vietnam - Halong Bay & Cat Ba

Vietnam

Haiphong

Halong Bay

17/01/05-19/01/05

Maandag 17 januari 05
dag 69
Al om 7uur zit ik in de bus op weg naar de baai van Ha Long waar ik op het eiland Cat Ba enkele dagen ga logeren. Ha Long bay is één van de beroemdste landschappen van Azië en wereldwijd bekend geworden door de film ‘Indochine’. Reeds in Hanoi had ik me een ticket voor een Jonk aangeschaft die mij naar het eiland Cat Ba zal varen. Aangekomen blijkt het vinden van de juiste Jonk geen sinecuur te zijn, honderden toeristen zoeken naar de juiste boot en vindt maar weinig structuur in de organisatie. Na het tijd lukt het me dan toch de juiste Jonker te vinden.

De ruim 4uur durende boottocht met de Jonk is een nieuw hoogtepunt van de reis.
Halong Bay is een van de meest schilderachtige landschappen van Vietnam, meer dan 3000 eilandjes, veeleer hoge begroeide kalkrotsen, rijzen torenhoog uit het smaragdgroene water van de golf van Tonkin. Met de Jonk laveren we tussen de eilanden en stoppen hier en daar om een grot te bezoeken. De baai is gehuld met lichte nevel wat het geheel nog een mysterieuzer tintje geeft. De meeste passagiers hebben binnen plaats genomen maar ik lig op het plat bovendek in een strandfauteuil in gezelschap van mijn Ipod met zachte klassieke muziek te genieten van deze onwaarschijnlijk mooie gebeurtenis. Het is barkoud en door de nevel geraak ik na een tijd doorweekt maar dat weerhoud me niet tot op de aankomst te genieten van op het bovendek.


48 km van Haiphong en 15km van het achtste wereldwonder Halong Bay ligt het eiland cat Ba. Het is een groen eiland met een natuurreservaat van 14.000 ha.
Cat Ba is nog niet doorgebroken bij het massa toerisme en heeft vandaar nog maar een beperkt aantal hotels. Mijn minihotel is nog maar enkele dagen open en alles is er wat onwennig. Niemand spreekt Engels wat het niet makkelijk maakt om een aantal praktische zaken te regelen. Het kost me dan ook veel tijd om het regelen van een motorfiets die ik gedurende mijn aanwezigheid op Ca Ba wil gebruiken.

Dinsdag 18 januari 05
dag 70 Om 08.00 uur komt een gids mij ophalen, ik ga vandaag de Kim Giao beklimmen. De 800 meterhoge berg is daarmee het hoogste punt van Cat Ba: voor vele is het misschien een lage heuvel, voor mij is het een vermoeiende trektocht van 2 uur door de jungle om uiteindelijk op te top te kunnen genieten van een verbluffend uitzicht over Cat Ba. Op de top staat nog een oude uitkijktoren die dienst deed om Amerikaanse vliegtuigen neer te halen voor ze Hanoi konden bereiken. Ik met mijn hoogte vrees moest weer zonodig te toren beklimmen met als gevolg dat ik trillend een half uur nodig had om van dat ding af te geraken.

Ik lunch op het water in het drijvend restaurant Thanh Phuong, geen chique bedoening maar een eenvoudige eetgelegenheid. In het restaurant zijn enorme grote bassins met netten die rechtstreeks in zee hangen met alle soorten vissen en schaaldieren. Ik mag zelf iets uitkiezen en heb zin in schaaldieren. Mijn oog valt op iets speciaals: een pijlstaartkrab, een reuze krab met een pantser die lijkt op een helm uit een of andere futuristische film, Heldergroen en met een staart als een antenne. 20 min later eet ik pijlstaart krab, maar het is zo pikant klaar gemaakt dat ik er eigenlijk niets van proef. Want als ze nu een ding hier in Cat Ba niet kunnen is het koken: zelfs het ontbijt is hier niet te vreten. Ook de volgende dag zal ik moeite moeten doen om enig voedsel binnen te krijgen.

Na de middag ga ik met enkele andere trekkers kajakken, we huren een bootje en een kwartier later meren we aan in een drijvend vissersdorpje. We moeten tientallen meters over smalle houten latten gaan voor we aan onze kajakken kunnen, het is weer cirque du soleil!
We balanceren over de balken met langs beide kanten netten met reuze vissen in. terug in de kajak is het genieten van de machtige omgeving.
Later in het vissersdorpje worden we nog uitgenodigd op gedroogde inktvis en rijstwijn.

En nog later aan tafel in één of ander groezelig etablissement is het weer huilen met de pet, zo erg zelfs dat ik met een bijna lege maag mijn bed in kruip, bij momenten blijkt aanpassen nog altijd niet eenvoudig te zijn.

Woensdag 19 januari 05
dag 71

Vandaag verken ik met de motorfiets het eiland dat eens buiten het haventje op enkel een paar boeren na zogoed als onbewoond is. Jammer dat de vrieskou en de regen spelbreker zijn maar toch blijft ik genieten van de vrijheid. De wegen over het heuvelig Cat Ba zijn splinternieuw en van verkeer is er nauwelijks sprake.

In de namiddag bezoek ik de lokale markt. Het is gek dat ik hier in Zuidoost Azië stapel ben op markten terwijl ik ze in België verafschuw. Ik doe niets liever dan de plaatselijke bevolking te observeren of een praatje te maken en waar kan je dat beter dan op markten.